' Ik ben maar een zandkorreltje in de woestijn' (aldus Gerard Karel Meijers, de prins van Mongolie uit Horst)

Ja ja we lachen weer!! We zitten in Mongolie en de mensen lachen hier!! Het is er geweldig!!

Het was een hele weg om hier te komen......Ergens vorige week moesten we de trein hebben om 5.15 uur in de ochtend. We hadden netjes een taxi geregeld, maar deze liet lang op zich wachten. Eindelijk om 5 uur kwam die dan toch opdagen en 5.05 uur stonden we op station. Onze coupe was bezet en werden in de coupe van de provodnik geduwd. Mongolen zijn echte handelaren. Waarschijnlijk heeft hij onze coupe aan iemand anders kunnen verkopen. Toen we onze tassen onder de bank wilden leggen lag alles al vol met beschimmelden worsten en weet ik veel met wat allemaal. Toen we goed keken, lag gewoon alles vol, whahaha. In de ochtend zou alles weg zijn. Dus niet zeuren, maar slapen. Het stonk verschrikkelijk. Oordoppen in en gaan slapen en na de eerste stop werden al een aantal dozen (die het meeste stonken gelukkig) uit onze hut gehaald. Deze trein was een stuk minder luxe dan de andere, maar de provodniks lachten

en waren super vriendelijk en zowaar sproken ze nog enkele woordjes engels ook. Er zaten een stuk meer reizigers in de trein dus het was goed vertoeven. De treinreis was super mooi. Het eerste stuk gingen we helemaal langs het baikal meer en daarna werd alles wat bergachtig. Nouja je moet het gewoon zien, is niet te beschrijven. Toen we na de tweede stop weer in onze hut kwamen waren alle dozen ineens weg. Waar ze gebleven zijn, geen idee. Maar er werd vanalles verhandeld in deze trein. Het was een drukte van jewelste.

Rond 6 uur in de avond kwamen we bij de russische grens en moesten onze paspoorten afgeven. En toen was het wachten geblazen. De restauratie wagen werd nog wel afgekoppeld en verder geen idee waarop we hebben gewacht? Maar rond 11 uur 's avonds kwamen de mannetjes ineens weer in de trein en kregen we onze paspoorten weer terug.We gingen weer rijden, nu door een stuk niemandsland en ineens stonden we weer stil en waren we in Mongolie. De mannen kwamen onze paspoorten weer ophalen en om half 1 's nachts hadden we ze terug en konden we gaan slapen. Volgens mij hebben we nog uren stil gestaan, waarschijnlijk om nog vanalles te verhandelen. Wij hebben onze oordoppen in gedaan en zijn gaan pitten. Om 8 uur volgende ochtend kwamen aan op plaats van bestemming: ulaan Bator.

En toen eindelijk konden we het ouder, ouder, ouder, ouder ( en nog heeeeel ver terug) ouderlijkhuis van de prins van mongolie uit horst gaan bezoeken....We zouden jullie graag de foto's laten zien, maar helaas is er iets mis gegaan met ons foto kaartje zodat we deze niet meer hebben. Maar geloof ons het is een schitterend huis, maar vooral heeel errug oud, whahaha.

De dag erop zijn we met 4 andere mensen die ook in de trein zaten op een trip gegaan voor 5 dagen. Geen wc, geen douche, geen stromend water, geen elektriciteit, eten en slapen bij de local (gast gezin) in een ger tent. Het was geweldig. Wat hebben wij gelachen....... Het land is zoooo uitgestrekt. Ik heb wel vaker uitgestrekte landen gezien, maar zo nog nooit. Het is echt zoals op de TV. Ergens ver weg in de bergen zie je een herder op zijn paard zitten en zijn hele kudde schapen, paarden, yaks, kamelen of koeien te verdrijven. We hebben 2 dagen aan een schitterend meer gestaan. Hebben daar paard gereden. Joehoe, me on a horse

?? In de ochtend moest het gast gezin eerst de paarden gaan vangen. Staan ze daar te loeren met een verrekijker waar ergens de paarden staan. En toen van heel ver bovenaan een berg kwamen ze aangerend. Dit zijn dus geen toeristen paarden, maar gewoon wilden paarden. Die man had natuurlijk meteen in de gaten dat ik de angsthaas was en werd weer op sleep touw genomen, haha. Ik vond het wel prima met die wilde beesten...... Het eten is heel basic, wat noodles met yak vlees erdoor en in de ochtend kaal brood. De wc's zijn niet wat je zegt van zo daar ga ik eens even een krantje lezen. De bedden zijn knoep hard als een plank. Ongelooflijk hoe deze mensen kunnen leven. Het is een uur rijden naar iets wat op een dorp moet lijken en zelfs dat is nog helemaal niks.

Die nacht was het erg koud. Het gast gezin moet ook in de gaten hebben gehad dat wij het koud hadden. Want vanaf 6 uur in de ochtend hebben ze onze kachel aangestookt, terwijl wij lagen te bibberen op onze planken. En om het half uur hebben ze hout bijgevuld totdat we wakker werden. En toen we naar buiten gingen had het gewoon gesneeuwd!!??! 3 dagen ervoor was het nog 28 graden. Hoe koud het was geen idee, maar toen we aan het rijden waren bevroor de sneeuw op de voorruit. Ondertussen nog wat touristische atracties bezocht grotten en kraters en stapels stenen zoals ze daar in zulk soort landen een bezienswaardigheid van maken. Het was een heel eind rijden naar ons volgende gast gezin. Door weer uitgestrekte landschappen en heel veel sneeuw. Ongelooflijk dat de chauffeur de weg kan vinden, want alles is hier zand. Toen kwamen we bij ons gast gezin, we hoopten al dat we hier niet zouden gaan stoppen, maar het was toch echt waar. Er was gewoon helemaal niks, 5 ger tentjes en vooral heeel veel schapen en poep. Toen we in onze ger kwamen stond er tot onze verbazing gewoon een bak met stront op ons te wachten. Voor in de kachel ipv hout

. Jullie kunnen je wel voorstellen hoe erg wij hebben gestonken. Na 4 dagen zonder douche en dan ook nog die sjit kachel.

Vandaag zijn we weer naar ulaan bator gereden, in de sneeuw.... en waren dus echt bijna verdwaald. Alles was mistig, je kon geen hand voor je ogen zien. Onze gids begon al te zweten en het was ook niet zo dat we ergens de weg konden vragen, want er is gewoon echt helemaal niks daar. Na gezoek en gereden, best wel eng, want de zandweg was ook onder gesneeuwd, had die route weer terug gevonden en heeft ie ons veilig naar ulaan bator gebracht.....

En nu gaan we op zoek naar een westerse avond maal, hmmmmm.

Heel veel liefs Tim en El x